Elke tijd kent zijn eigen 'oneliners'. Thema's die op dat moment de boventoon voeren in debatten en beleid. Ze drukken een duidelijk stempel op de woningbouw uit die periode. Typerend voor oneliners is dat ze komen en gaan. Sommigen zie je na een tijdje weer terugkomen, soms in een andere vorm of andere naam, anderen zie je nooit meer terug. Het totaalplaatje verandert echter niet zo snel, het zijn de accenten die het hem doen.
Terugkijkend kun je vaak aan die accenten zien in welke tijd een besluit genomen is. Hoe zorg je ervoor dat niet de waan van de dag bepaalt wat er gebeurt, maar dat er wordt gekozen voor een toekomstbestendige oplossing? In dit artikel sta ik stil bij een van die thema’s die al meerdere malen de kop op gestoken heeft, maar nooit echt heeft doorgezet: materiaalgebruik in de bouw. Binnen de huidige duurzaamheidsdiscussie verdient dit thema een prominente plaats en een structurele benadering. Materiaal is de oneliner voorbij.
Reacties