Duidelijk is dat organisaties en de politiek veel energie steken in energiebesparing. Die ontwikkeling draag ik natuurlijk een wam hart toe, maar doen de huurders, die met de energiebesparende maatregelen te maken krijgen, dat ook? “Ja natuurlijk”, is de eerste reactie. Maar zullen zij er ook bewust voor kiezen? Dat is natuurlijk een heel andere vraag. En dan moet ook nog eens 70 procent van de huurders instemmen om een renovatieproject te kunnen starten.

Bedrijven als Apple en Coca Cola zouden in hun handen wrijven als zij 70 procent marktaandeel hebben. De beurskoers zou van de ene op de andere dag als een raket stijgen. In corporatieland is 70 procent echter een hele normale zaak. Die voorwaarde is er al jaren en het is nooit echt een probleem gebleken. Er waren altijd genoeg oplossingen voorhanden. Zo werden renovatieprojecten zonder huurverhoging uitgevoerd of men berekende de kosten slechts voor een deel door in de huurprijs. Ook werden sommige projecten afgewaardeerd tot de minimale verbeteringen. Als het vervolgens echt niet lukte om genoeg mensen mee te krijgen, dan werd het betreffende complex overgeslagen.

Op dit moment willen we massaal de oude woningvoorraad energieneutraal maken. Dat betekent dat alle huurders overgehaald moeten worden. Dat is toch eenvoudig, denkt u wellicht: “Bewoners krijgen een warme, comfortabele woning en door de energiebesparing kost het niets extra”. Rationeel klopt dat als een bus, maar helaas is niet iedereen rationeel. De huren zijn fors gestegen en dat is een ontwikkeling die zich doorzet. Veel huurders willen wel, maar hebben het gevoel dat ze het niet meer kunnen betalen. De uitdaging dient zich aan om huurders duidelijk te maken, dat door de besparende maatregelen de woonlasten zullen dalen. Pas als dat lukt, zal alle energie die in de renovatieprojecten gestopt wordt, leiden tot forse energiebesparingen.

Directeur Centrum voor Woononderzoek