Na veel miscommunicatie werd de patiënt eindelijk naar de zaal gebracht. Ondanks dat daar een beter bed stond, werd je van de ruimte niet veel vrolijker. Van een bedompte kamer zonder enig daglicht kwam de patiënt terecht in een smalle, diepe zaal. Door de diepte, de hoge borstwering en de gordijnen heeft alleen de patiënt die het dichtst bij de gevel ligt nog wat zonlicht en uitzicht.

En dat terwijl uit onderzoek meermaals is gebleken dat daglicht een zeer positief effect heeft op het herstel van mensen. Onderzoek onder kankerpatiënten heeft zelfs uitgewezen dat in een zaal die op het zuiden was georiënteerd 39% minder mensen kwamen te overlijden dan in een zaal die op het noorden was gelegen. Daarbij was de opnametijd ook nog eens gemiddeld 0,3 dag korter. Zo wordt dus niet alleen de gezondheid van patiënten gestimuleerd; ook zijn de gezondheidskosten van opname en medicatie uiteindelijk lager. Uit een ander onderzoek is namelijk naar voren gekomen dat patiënten die na een operatie aan de wervelkolom aan de zonnige zijde van het gebouw lagen, 28,3% minder pijnstillers nodig hadden.

Zelf heb ik vorig jaar ook de twijfelachtige eer gehad een nacht in een ziekenhuis te verblijven. Twijfelachtig omdat het natuurlijk nooit leuk is, maar een eer omdat het een Duits ziekenhuis betrof. Daar waren niet alleen verzorging, coördinatie en behandeling perfect geregeld, ook het onderkomen was haast fantastisch. Een brede kamer met glas tot op de vloer, uitzicht op het park en veel te openen ramen waardoor daglicht en frisse lucht in ruime mate naar binnen kwamen. Het stimuleert je als het ware naar buiten te willen en zo snel mogelijk weer het ziekenhuis te verlaten. Op die manier was het bijna prettig om een nachtje in het ziekenhuis door te brengen. Al hoop ik toch echt dat het dit jaar niet meer voorkomt.

Architect, Velux Nederland B.V