Aan de toegang tot een betaalbare huurwoning worden steeds meer eisen gesteld. Over hoeveel je verdient, hoe groot je gezin is, over wat je minimaal moet of maximaal mag betalen, over hoe lang je mag blijven.
Ook over de rol van woningcorporaties is de laatste jaren veel gezegd. Hoe breed zet een corporatie zich in? En welke doelgroep bedient de corporatie? Alleen mensen met de allerlaagste inkomens of de middeninkomens, voor wie kopen of huren in de vrijer sector vaak niet haalbaar is?
In het pleidooi ‘Een huurwoning: geen voorziening maar een thuis’. schetsen een aantal woningcorporaties, waaronder Renda partner Woonwaard, twee visies op de sociale huursector: is het een tijdelijke voorziening voor doelgroepen of een betaalbaar marktsegment voor een breed publiek? De corporaties spreken hunzorgen uit over wat ze menen te zien: de steeds hogere eisen aan de toegang tot een sociale huurwoning leiden tot stigmatisering en uitsluiting. Ook pleiten de corporaties voor een alternatieve benadering, waarin huurders geen ‘tijdelijk verblijfsgerechtigden’ zijn maar gewoon mensen die een betaalbare woning zoeken.
Dit pleidooi is een initiatief van de volgende corporaties: Woonwaard, Woningbouwvereniging Anna Paulowna, Wonen Noordwest Friesland, Woningstichting Nijkerk, Woonpalet, Woningbouwvereniging Beter Wonen, Woonstichting Langedijk, Woningstichting Kennemer Wonen, De Leeuw van Putten, De Woonschakel, Woningstichting Het Grootslag, Woningstichting Leusden, Woningbouwvereniging Poortugaal, Woonborg en Wooncompagnie.
Reacties