Hoewel de professionele en commerciële aandacht voor deze wijken groot is, was er tot nu toe geen uitgebreide wetenschappelijke studie gedaan naar dit stedenbouwkundige fenomeen. Kingma heeft in het onderzoek ook veel aandacht voor de organisatie van het bouwproces in de jaren dertig. Op 22 mei verdedigt hij het proefschrift ‘Blijvend aantrekkelijk: tuinwijken van de jaren ‘30’ met de resultaten van zijn studie.

Mobiliteit en welvaart namen in het interbellum toe. Steeds meer welgestelde burgers konden zich vestigen in tuinwijken aan de rand van de stad of in nabijgelegen dorpen. Bouwers, architecten en particuliere beleggers sprongen op deze behoefte in en bouwden samen met lokale bestuurders woningen van duurzame kwaliteit en allure. Ondanks de crisis van de jaren dertig resulteerde dit in honderden tuinwijken waarvan de stedenbouw en architectuur nog steeds hoog aangeschreven staan en die onder de noemer ‘jarendertig’ een blijvende populariteit op de woningmarkt genieten. Plaatsen als Wassenaar, Heemstede, Bussum, Hilversum, Zeist, Driebergen, Arnhem, Apeldoorn en Haren (Gr.) zijn als het ware etalages van de jarendertigarchitectuur.

Joost Kingma (1950) studeerde planologie aan Wageningen UR. Hij werkte onder andere bij ARCADIS en Bouwfonds in binnen- en buitenland en is thans actief als zelfstandig adviseur en publicist. Eerder publiceerde hij over dit onderwerp onder meer ‘Villawijken in Driebergen 1920-1940’, ‘Tuinstad Haren. Bouwlust in de jaren ’30’ en ‘Tuinwijken in Zeist. De allure van het Interbellum’. Het onderzoek voor zijn proefschrift verrichte hij aan de faculteit Bouwkunde van de TU Delft.