Met woningen waarvan een groot deel dateert uit de jaren 70 en 80 zijn veel corporaties en beheerders nu toe aan het eerste echte groot onderhoud. Daar komen de ontwikkelingen rond energetische verbetering en asbestverwijdering nog eens bij: al met al een forse opgave. Eigenaren worden geconfronteerd met een pakket aan maatregelen waar ze eens goed voor gaan zitten. Op basis van nader technisch onderzoek en ondersteund door adviserende instanties definiëren ze een weldoordachte uitvraag. Kritisch afgestemd op de financiële haalbaarheid en op de rendementen van de vervolgexploitatie. Heel belangrijk allemaal. Maar hoe gaan we intussen om met de bewoners en de gebruikers? De mensen waarvoor deze hele transitie uiteindelijk is bestemd?

"Als je al jaren in een ouder appartement woont, zie je de gebreken soms niet meer. Toch waren mijn toilet en badkamer echt niet meer van deze tijd. We hadden één gemeenschappelijke cv-ketel. In de slaapkamer trok de kou soms vervelend op. En die lift, daar mocht ook wel eens wat aan gebeuren. Maar ach, je maakt er wat van. Ik heb het zelf mooi en gezellig gemaakt. Wat spulletjes hier en een likje verf daar.

Een tijdje geleden kreeg ik een brief van de verhuurder: onze appartementen zouden gerenoveerd worden. Bij de brief zat een folder waarin alles werd uitgelegd. Over een nieuw toilet en badkamer, een eigen cv-ketel, dubbel glas, asbest in de woning dat eruit gaat, en zo nog wat meer dingen.

Raar is dat toch. Je zou er blij mee moeten zijn, maar ik werd er juist ongerust van. De buren in de flat maakten zich zorgen. En dan moesten we ook nog voor akkoord tekenen. Wil ik dit eigenlijk wel? En hoe gaat dat straks met mijn spullen en mijn kat? Kan ik wel vrij nemen van mijn werk? Mijn baas doet toch al zo moeilijk en ik ben pas met vakantie geweest. Mevrouw Jansma twee deuren verderop is net weduwe en heeft last van haar longen. Zij kan dit al helemaal niet aan. Hoe gaat dat dan?”