Gebakken lucht staat centraal en brengt de gemoederen aardig in beweging. Het onderwerp CO₂–reductie leent zich bij uitstek voor ellenlange discussies over de afbakening, werkwijze en wie er wat moet betalen. En zoekend naar houvast in cijfers lijken zelfs onze planbureaus even de weg kwijt. Ik begrijp het wel, dat mensen hierdoor afhaken en het niet meer kunnen of willen volgen.

De klimaattafel van de gebouwde omgeving bakt er juist wél nog wat van, zou je kunnen zeggen. Maar ook hier speelt achter de schermen een stammenstrijd tussen nul-op-de-meter, no-regret, en van gas los. En bent u voor CO₂-vrij of meer van CO₂-neutraal? Achterliggende principes zijn vaak lastig te doorgronden en blijven voor de meesten een black box. Hoe ingewikkelder we het maken, hoe minder we ervan begrijpen, hoe meer we vluchten in het maar geloven.

Is dat erg? Ik denk het niet. Integendeel, overtuigingen kunnen krachtig inspireren en zetten doorgaans aan tot actie. En dat is precies wat we nodig hebben. Laten we onze roemruchte Hollandse tolerantie ook hier benutten en duizend bloemen laten bloeien. Van BENG tot NOM en van ZEN tot ZON. Het wordt pas tricky als mensen de wetenschap in twijfel gaan trekken. En durven ontkennen dat er sprake is van klimaatverstoring en grondstofuitputting door de mens. Dan bak je ze pas écht té bruin.

Het klimaatakkoord is in die zin een spektakelstuk. Nog nooit vertoond, misschien ‘een beetje droog’, maar wel lekker én goed voor de mens. Zeker in combinatie met de transitieagenda circulaire bouweconomie; wat een goeie vondst! Ondertussen verbeteren we stap voor stap het recept en gaan we voor de winst. Meesterbakker worden? Vraag maar aan Robèrt: “Gewoon, netjes werken!”