In 2010 stelde de Utrechtse gemeenteraad de Aanpak Kanaleneiland Zuid 2010-2020 vast, een gezamenlijk plan van de woningbouwcorporaties Bo-Ex, Mitros en Portaal en de gemeente. Daarin werd afgesproken dat bij de grootschalige aanpak van dit deel van Kanaleneiland het oorspronkelijke stedenbouwkundige ontwerp én de architectuur het uitgangspunt zouden vormen. Wat deze zogenoemde 'restauratieve aanpak' betekende voor de renovatie van een groot aantal Intervamflats, is nu al goed te zien in de wijk. De drie corporaties blijken hier toch ieder op hun eigen wijze mee te zijn omgegaan. Hoe kijken zij zelf terug op deze aanpak en wat krijgen ze te horen van de bewoners?

Kanaleneiland was in 1958 de eerste wijk in Utrecht die volgens de principes van de moderne stedenbouw werd ontworpen. Kenmerkend was de orthogonale opzet en de herhaling van de bebouwingseenheden, de zogenaamde stempels. Het basispatroon van de stempel was een blok van twee stroken etagewoningen met op de kop stroken eengezinswoningen. Bij de bouw werd gebruik gemaakt van het Iboco-systeem van de Verenigde Aannemers Maatschappij (VAM), waarbij de betonnen wanden, vloeren en galerijplaten in de fabriek werden gemaakt om vervolgens op de bouwplaats met behulp van looppadkranen tot woningen werden gemonteerd. De Intervamfabriek zou niet alleen in Kanaleneiland Zuid, maar ook in de volgende nieuwe wijk Overvecht grootleverancier van de hoogbouw worden.