Van der Weide en Van Dis vertellen beide een deel van een casus. Het gaat over een warme opname bij een Syrisch gezin. Tijdens de opname merkt de aannemer op dat er een extra wand in de woning is geplaatst, met daaraan een kast bevestigd. De spanningen lopen hoog op als blijkt dat de wand weg moet in verband met de renovatie. Het gezin wil eigenlijk niet meer meewerken aan de renovatie. Als Van Dis later met hen in gesprek raakt, blijkt dat het vooral gaat om de kast gaat die aan de wand hangt. Deze is van de grootvader van het gezin, die helaas op wrede wijze gestorven is. Doordat Van Dis een luisterend oor biedt en samen met het gezin naar oplossingen zoekt, kan de woning uiteindelijk toch gerenoveerd worden.

“Je kunt alleen niet bij elk project het buurtpastoraat, of een vergelijkbare partij, inzetten. De vraag is dan ook of hier alternatieven voor zijn. Is dit bijvoorbeeld iets wat je van gemeenten mag verwachten?” vraagt Van der Weide zich af. “Je ziet dat er nu heel veel verschil is tussen gemeentes, de een regelt een stuk meer dan de ander”, vertelt een deelnemer. Als alternatief wordt ook geopperd om het uit te besteden aan de aannemer, echter moet er dan wel gezocht worden naar de juiste balans om te voorkomen dat bewoners de corporatie te weinig zien. De conclusie is in elk geval dat het slim is om de focus te verschuiven naar de voorkant van renovatieprojecten, om zo de grootste problemen af te vangen.